Praca magisterska z fizjoterapii

Tytuł pracy – powinien zwięźle określać jej temat. Tytuł powinien być krótki (maksymalnie do 85 znaków, ok. 1,5 linijki), językowo poprawny, informacyjnie nośny, poznawczo intrygujący, powinien zawierać słowa znaczące, użyteczne przy komputerowym indeksowaniu i gromadzeniu informacji. Temat należy formułować w języku teorii przedmiotu badań a nie w języku metodologii czy statystyki – nie należy używać słów: „zmiana”, „korelacja”, „wpływ”, „przyczyna”, „skutek”.

 

Przykład poprawnie sformułowanego tytułu pracy magisterskiej: Rehabilitacja neurologiczna a jakość życia chorych po udarze mózgu

Wstęp – powinien zawierać syntetyczne przedstawienie obszaru wiedzy, w którym sytuuje się podjęty temat – wprowadzenie do problemu. Należy podać uzasadnienie podjęcia tematu, np. chęć prezentacji nowego ujęcia tematu, chęć poszerzenia wiedzy. We wstępie wskazane jest zaakcentowanie teoretycznego i praktycznego znaczenia pracy.

1. Problem badawczy w świetle literatury – ocena podjętego problemu badawczego w świetle dotychczasowych badań i osiągnięć naukowych na podstawie aktywnie przestudiowanej literatury, funkcjonujących teorii i praw naukowych – przegląd aktualnej wiedzy (obowiązuje prze­gląd piśmiennictwa z okresu minimum ostatnich 5 lat).

Zalecane czasopisma to:

• Rehabilitacja Medyczna;
• Fizjoterapia Polska;
• Postępy Rehabilitacji;
• Ortopedia, Traumatologia, Rehabilitacja;
• Kardiologia Polska;
• Neurologia Polska;
• Medycyna po dyplomie (lub inne czasopismo popularnonaukowe).

Treść rozdziału teoretycznego powinna być zaprezentowana w układzie przedmiotowym (problemowym). Rozdział ten powinien być podzie­lony na podrozdziały (przynajmniej dwa) zawierające wyjaśnienie pod­stawowych pojęć zastosowanych w pracy, przedstawienie głównych teorii naukowych związanych z tematyką pracy, etiologię, zakres i ewen­tualnie skutki jakie wywołuje badane zjawisko. Wiedza na temat badanej rzeczywistości uzyskana w trakcie studiowania literatury pozwala nie tylko zasadnie sformułować problem, ale także zastosować odpowiednie procedury metodologii szczegółowej, które umożliwiają jego rozwiąza­nie. Cytowanie piśmiennictwa powinno być zgodne z system harwardzkim, za pomocą odnośników – za ostatnim wyrazem tekstu umieszcza się w nawiasach kwadratowych cyfrę oznaczającą kolejną cytowaną pracę, Jeśli po raz kolejny cytujemy jakąś pozycję, podajemy jej numer z pierwszego cytowania,

Układ merytoryczny rozdziału pozostaje do indywidualnego uzgodnie­nia z promotorem.

2. Metodologiczne podstawy pracy – układ treści rozdziału musi odpo­wiadać poszczególnym etapom procesu badawczego. Rozdział ten (bez konieczności wyróżniania podrozdziałów) powinien zawierać:

• Przedmiot – udzielenie odpowiedzi na pytanie „co?” czyli jaki kon­kretny problem lub zjawisko będzie obiektem naszych dociekań ba­dawczych. Przedmiotem badań jest zawsze zmienna zależna – np. jakość życia chorych po udarze mózgu;
• Cele badań – wyjaśnienie związku bądź przyczyny związku zacho­dzącego między przedmiotem badań (zmienna zależna) a jego dom­niemaną przyczyną (zmienna niezależna), np. wyjaśnienie związku pomiędzy jakością życia chorych po udarze mózgu a zastosowanym programem rehabilitacji neurologicznej-,
• Problem badawczy i hipotezy – to pytania, na które szukamy odpowiedzi na drodze badań naukowych. Mogą to być:

1. pytania rozstrzygnięcia – rozpoczynające się od partykuły „czy”, np. Czy istnieje zależność pomiędzy programem rehabilitacji neu­rologicznej a jakością życia chorych po udarze mózgu? Pytania te domagają się jedynie negacji lub potwierdzenia;
2. pytania dopełnienia – bardziej złożone pytania problemowe, roz­poczynające się partykułami: „jaki?” (-a, -e); „który?” (-a, -e); „gdzie?”, „kiedy?”, „w jakim stopniu?”, „w jakich warunkach?” np. Jaki jest wpływ programu rehabilitacji neurologicznej na ja­kość życia chorych po udarze mózgu? Są one w większym stopniu uszczegółowione, wymagają szerszych odpowiedzi, zbliżonych często do definicji. Mają zwykle charakter pytań otwartych.

Innym podziałem problemów (pytań badawczych) jest ich klasyfikacja na: główne (jedno lub dwa pytania, które są bardzo ogólne i dotyczą bezpośrednio istnienia i zakresu problemu zawartego w tytule) oraz szczegółowe (tezy).

Ustalenie czy istnieje teoria wyjaśniająca przedmiot badań wymaga zapoznania się z wyjaśnieniami zawartymi w raportach z badań innych autorów (rozdział 1) oraz wykorzystania zawartych w nich wniosków celem logicznego wydedukowania z nich własnego przypuszczenia (hipoteza). Gdy brakuje takiej teorii, nie stawiamy hipotezy, pozostajemy przy pytaniu badawczym. W badaniach praktycznych (diagnostycz­nych, ewaluacyjnych), eksploracyjnych nie formułuje się hipotezy, stawia się jedynie otwarte pytanie, natomiast w badaniach wyjaśnia­jących lub weryfikacyjnych można sformułować kilka hipotez. Hipoteza powinna być postawiona przy pytaniach problemowych w ro­dzaju: „Dlaczego?”, „Od czego zależy?”, Jaki ma wpływ?” Przykładowe sformułowanie hipotezy: zakładam, że program rehabilitacji wpływa pozytywnie na jakość życia chorych po udarze mózgu.

Liczba problemów badawczych ma być taka sama jak liczba hipotez roboczych.

• Zmienne i wskaźniki do badań:

1. zmienna niezależna – nie podlega wpływom innych zmiennych występujących w badanym zbiorze, np. rehabilitacja neurolo­giczna;
2. zmienna zależna – to cecha lub zjawisko, które podlega wpływom jednej lub większej liczby zmiennych niezależnych lub pośredni­czących. W pracy promocyjnej zmienna zależna stanowi przed­miot badańjakość życia chorych po udarze mózgu;
3. wskaźnik – to pewna cecha, zdarzenie lub zjawisko, na podstawie zajścia którego wnioskujemy z pewnością bądź z określonym prawdopodobieństwem, iż zachodzi zjawisko, jakie nas interesuje, np. wskaźnik do zmiennej niezależnej w podanym przykładzie – program rehabilitacji, metody rehabilitacji, charakterystyka rehabilitacji neurologicznej; do zmiennej zależnej – jakość życia chorych: dobra, średnia, zła (konieczne jest ustalenie kryteriów).

• Metoda badawcza – jest sposobem, w jaki musimy porządkować nasze działanie, a mianowicie porządkować je określonemu celowi. Metody badawcze: sondaż diagnostyczny (rozeznanie mające na celu ustalenie diagnozy, czyli stanu danej sytuacji), monografia (poświęcona wyczerpującemu opracowaniu jednego zagadnienia, faktu, życiorysu jednej osoby, placówki), metoda indywidualnych przypadków (polega na analizie jednostkowych losów ludzkich, z nastawieniem na opracowanie diagnozy przypadku lub zjawiska w celu podjęcia działań terapeutycznych), eksperyment (wprowa­dzenie wybranego czynnika o nieznanym działaniu, np. nowa me­toda rehabilitacji, nowy lek i obserwacja zmian powstałych pod wpływem jego działania; za czynnik ten nie może być uznana po­wszechnie stosowana metoda pracy np. metoda Vojty, NDT Bobath). Do analizowanego przykładu pracy można zastosować jako metodę badawczą – sondaż diagnostyczny.
• Techniki – czynności praktyczne pozwalające na uzyskanie opty­malnie sprawdzalnych informacji, opinii, faktów. Do technik należą: obserwacja, wywiad, ankieta, analiza dokumentów (dokumentoskopia), pomiar (antropometryczny, sprawności fizycznej, wydolno­ści, pomiar wielkości dynamicznych (dynamometria i dynamografia), pomiar siły i momentu siły, pomiar parametrów kinematycznych ruchu, rejestracja zjawisk elektrycznych (elektromiografia).

W analizowanej pracy można zastosować wszystkie wymienione wyżej techniki badawcze.

• Narzędzia badawcze – przedmioty, instrumenty, urządzenia tech­niczne, aparatura pomiarowa służąca do realizacji wybranej techniki badań, kwestionariusz ankiety i wywiadu, arkusze obserwaq’i, testy, metody opisu statystycznego. Jest to wszystko co można wykorzys­tać do zbierania, rejestrowania i przechowywania badanych faktów, informacji i zjawisk. Narzędziami badawczymi w analizowanej pracy mogą być: kwestionariusz ankiety, arkusz obserwacji, kwes­tionariusz wywiadu, historia choroby, test (także statystyczny), urządzenia pomiarowe.
• Organizacja i teren badań – osoby, które biorą udział w badaniach stanowią próbę reprezentacyjną, pobraną ze zbiorowości generalnej w sposób losowy lub przez celową selekcję, czyli typowanie jedno­stek do próby na podstawie wstępnego rozeznania. Grupa taka powinna spełniać następujące warunki: jednorodność próby (homogeniczność), np. w próbie kobiet nie może znaleźć się mężczyzna, losowość (randomizacja) – musi zostać zachowana jednakowa szansa wyboru każdej jednostki do badań, adekwatność – próba winna ści­śle odpowiadać populacji pod względem zmienności każdej cechy. Przyjmuje się, że próba mała liczy około 30 jednostek, duża – ponad 100 (wyjątkiem jest metoda badawcza indywidualnych przypad­ków). Przy opisie i rozpoznaniu próby reprezentacyjnej należy uwzględnić sposób doboru próby (celowy, losowy), liczbę osób

badanych, płeć, wiek, wykształcenie, warunki bytowe. Dokładny opis terenu badań powinien określać miejsce, warunki, przebieg badań i czas ich przeprowadzenia.

3. Wyniki badań – rozdział weryfikacyjny, służy do prezentacji wyników uzyskanych w trakcie przeprowadzonych badań. Do prezentacji wyni­ków zastosować należy formę graficzną (tabele oraz wykresy), arytme­tyczną (analizy statystyczne) – opatrzone komentarzem słownym, bądź komentarz słowny poparty wartościami liczbowymi (np. w procentach). W pracy magisterskiej zamieszczenie rozdziału prezentującego wyniki badań własnych jest obligatoryjne.
4. Dyskusja – ocena danych, ich wartościowanie i porównywanie z wy­nikami innych autorów prezentowanymi w piśmiennictwie naukowym.

Podsumowanie i wnioski – stanowią podsumowanie całości pracy w formie syntezy wniosków wynikających z poszczególnych rozdziałów. Podsumowanie powinno zawierać odpowiedzi na postawione pytania badawcze. Ta część pracy jest własną konstatacją autora, nie należy więc cytować źródeł. Wnioski powinny mieć charakter ustaleń poznawczych lub praktycznych, mogą wskazywać dalsze problemy i projekt dalszych badań. Przy formułowaniu wniosków zaleca się ostrożność i twórczą skromność.

Piśmiennictwo – układamy w kolejności cytowań a nie alfabetycznie. Spis literatury wymaga wprowadzenia numeracji. Zapisy bibliograficzne należy sporządzić wg wzoru.

Streszczenie – informacja o zawartości pracy – przedmiocie, celu badań, metodzie badawczej, najważniejszych wynikach i wnioskach.

Spis tabel – tabele numeruje się od początku do końca pracy, nawet gdy pierwsze z nich pojawi się w rozdziale teoretycznym.

Spis rycin (rysunków, fotografii) – wykaz obrazów graficznych.

Aneks – wzory narzędzi badawczych, kserokopie dokumentów, zdjęc