Materiały wykorzystywane w pracach naukowych można sklasyfikować w dwóch podsta­wowych grupach, jako:

• literatura,
• materiały empiryczne.

Literatura jest źródłem danych, które może pełnić różną rolę w pracy naukowej, w zależności od charakteru pracy. W pracach teoretycznych jest ona zasadniczym lub nawet wyłącznym źródłem informacji. Z kolei w pracach empirycznych literatura jest punktem wyjścia, umożliwiającym sformułowanie problemu, określenie jego zakresu, a w szczegól­ności metodologii badań. Literaturę można podzielić na zwartą, czasopiśmienniczą oraz akty prawne.

Literatura zwarta obejmuje podręczniki, monografie i inne opracowania książkowe. Literatura czasopiśmiennicza obejmuje artykuły publikowane w czasopismach naukowych. Odwoływanie się do literatury może przybierać następujące formy:

• zapis dosłowny – w cudzysłowie – polecany tylko w stosunku do szczególnie ważnych myśli i ustaleń zawartych w literaturze (cytowanie),
• zapis streszczający,
• spostrzeżenia własne poczynione po lekturze literatury, ukazujące aktywną postawę autora wobec tekstu, który jest przez niego oceniany lub który znajduje odzwierciedlenie w podejmowanej polemice.

Innym, obok literatury, rodzajem materiałów wykorzystywanych w pracach naukowych są materiały empiryczne. Można je podzielić na:

• materiały publikowane przez inne podmioty,
• materiały pochodzące z badań własnych autora pracy.

W pierwszej grupie wyróżnić można statystyki publikowane w rocznikach statystycznych i innych zbiorczych opracowaniach, wydawanych głównie przez Urząd Statystyczny. Ponadto do tej grupy zaliczamy dokumentację, sprawozdawczość, raporty i inne informacje znajdujące się w przedsiębiorstwach i innych instytucjach. W grupie materiałów pochodzących z badań własnych można wyróżnić materiały zebrane w drodze obserwacji, wywiadów, ankiet itp. 

Wyrazem opracowania literatury i właściwego wykorzystania materiałów empirycznych są przypisy.