Wartość merytoryczna doktoratu – Kluczowa dla treści rozprawy doktorskiej jest bowiem jej wartość merytoryczna i jej należy przede wszystkim poświęcić uwagę. Istotna jest jednak także forma językowa i redakcyjna rozprawy. Wymaga ona starannego dopracowania, aby język wyrażał dobrze myśli i treści, które werbalizuje. Oznacza to konieczność kilkukrotnej na ogół redakcji tekstu. Wzdragając się przed tym, warto pamiętać, że
Władysław Reymont, przeczytawszy pierwszą redakcję swojej, uhonorowanej potem Nagrodą Nobla, powieści Chłopi, spalił rzekomo tekst i napisał go jeszcze raz z wiadomym rezultatem. Natomiast Lew Tołstoj pisał podobno wielotomową Wojnę i pokój siedmiokrotnie, i do tego jeszcze gęsim piórem.
Dowodzi to, jak trudnym przedsięwzięciem jest wyrażenie słowem pisanym tego, co chce się rzeczywiście powiedzieć, i dotyczy to także rozpraw doktorskich, które mają świadczyć o umiejętności samodzielnej pracy naukowej ich autora zmierzającej do rozwiązania wybranego problemu badawczego, a także o jego dojrzałości intelektualnej i etycznej.
Aby taką rozprawę przygotować i napisać, trzeba bardzo chcieć, wiedzieć, po co się chce, a przede wszystkim wierzyć, że sieją napisze, zdobywając przy okazji wiedzę i umiejętności badawcze, jakie powinien mieć doktor nauk. Napisanie tej rozprawy i zdobycie tej wiedzy oraz tych kompetencji wymaga postępowania zgodnego z metodyką pracy nad doktoratem.
Praca nad rozprawą doktorską rodzi bowiem szereg metodycznych rozterek i wymaga rozstrzygania wielu metodycznych dylematów.
